oda

ne kadar yoksan
o kadar iyi geliyorsun bana

ne kadar yoksan mesela
varlığından arda kalan boşluk kadar sevebiliyorum

gelişlerini duyunca
koşar adım kaçıyorum zamandan

bir kenarda bağdaş kurup
tüm gelecek zamanları geçmiş zamanda çekimliyorum yeniden
tüm geçmiş zamanları geniş zamana yayıyorum sonra
bütün bir hayat "yaparım", "ederim"lere dönüşünce
susuyor yanıbaşımdaki karga
ne anı ne plan
tüm hayatı düz bir doğruya yatırınca
daha da bir rahatlıyor insan

ne kadar yoksan
o kadar iyi geliyorsun bana
dedim ya

yokluğun büyük bir oda
kimseyi almıyor içine benden başka.